SOSYOLOJİ PROJESİ
ÖZÜRLÜLERİN DIŞLANMIŞLIK ALGISI
Özürlü olan kişileri soyutlanmış hale getiren sosyal dışlanmanın en aza indirilmesiyle özürlüleri sosyal politikalar ve uygulamalar açısından güçlendirerek toplumsal yaşama katkılarını sağlamak, bu çalışmanın temel çerçevesini oluşturmaktadır.
Bu çalışmada Türkiye’deki özürlülerin sosyal dışlanma durumunu, buna etki eden faktörleri ve özürlülük algısını Istanbul-Beylikdüzü ömekleminde ele alıp betimlemesi yapılmıştır Çalışma kapsamında Beylikdüzü bölgesinden tesadüfi örnekleme yöntemiyle 18 yaş üstü 109 kişi belirlenmiştir, ilgili ömeklemin tamamına anket uygulanırken, seçilen 10 kişi ile derinlemesine mülakat yapılmıştır.
Elde edilen verilere göre; erkeklerde kadınlara göre toplumsal soyutlanma düşüncesi daha azdır. Katılımcıların büyük oranı erkek, bekâr, 36-45 yaş aralığında, mesleği olmayan ve tekli özür grubuna sahip bireylerden oluşmaktadır, özür derecesi %80’nin üzerinde ve eğitim durumu çoğunun normal bireylere göre düşüktür. Toplumsal hayata katılımı azaltan en önemli faktörlerden biri olan fiziksel engellerin (bakım hizmeti, cihaz ihtiyacı rampalar ve görsel uyarıcılar, toplu taşıma araçlarının özürlülere yönelik olmaması, kişinin özrüne uygun düzenlenmiş bir apartman dairesi olmaması, evden dışarı çıkamama durumu ve kaldırımların yüksek olması) toplumdan soyutlanma düşüncesinin oluşmasını sağlayan en önemli etkenler olduğu ortaya çıkmaktadır. Yaptığımız çalışmada meslek edinim ve eğitim durumunun artması ile soyutlanma düşüncesinin azaldığı görülmektedir.
İSTANBUL BEYLİKDÜZÜ AZEM YÜKSELOĞLU ANADOLU İMAM HATİP LİSESİ
DANIŞMAN ÖĞRETMEN : MERYEM ÖZDAĞ
ÖĞRENCİLER
Rümeysa ÖZSOY Rumeysa KAPAN
