Stephen Hawking, ünlü bir teorik fizikçi ve kozmologdur. Kara deliklerin doğası ve özellikleri üzerine önemli çalışmalar yapmıştır. Kara delik paradoksu, Hawking’in çalışmalarıyla ilgili değil, genel olarak kara deliklerin doğasının getirdiği birçok teorik çelişkiye atıfta bulunur.
Kara delik paradoksu, genel olarak, kara deliklerin içine düşen bilgi ve enerjinin yok olması gerektiğiyle ilgili bir çelişkiyi ifade eder. Kara deliklerin çekim kuvveti o kadar güçlüdür ki, içine giren madde ve enerji bir noktada sonsuz yoğunluğa sıkışır. Bu nokta, kara deliğin merkezinde bulunan ve teorik olarak “singeularity” olarak adlandırılan bir noktadır. Singeularity, zaman ve uzayın çöktüğü bir yerdir ve fiziksel kanunlarımızın geçerli olmadığı bir bölgedir.
Bu durumda, kara deliklerin içine düşen bilgi ve enerji ne olur sorusu ortaya çıkar. Kuantum mekaniği, bilginin korunması ilkesini içerir, yani bilgi hiçbir şekilde kaybolmaz veya yok olmaz. Ancak kara deliklerin evrensel çekim kuvveti nedeniyle, bilginin yok olması gerektiği sonucu ortaya çıkar.
Stephen Hawking, 1974 yılında “Hawking Radyasyonu” adı verilen bir teorik keşif yaparak bu paradoksu çözmeye yönelik bir yaklaşım geliştirdi. Hawking’e göre, kara delikler sadece madde ve enerjiyi çekmekle kalmaz, aynı zamanda radyasyon da yayabilir. Bu radyasyon, “Hawking Radyasyonu” olarak bilinir ve kara deliğin kendiliğinden buharlaşmasına neden olur.
Hawking Radyasyonu, kara deliğin çevresindeki uzayda oluşan kuantum etkilerinden kaynaklanır. Bu radyasyon süreci, kara deliğin kütle ve enerjisini zamanla kaybetmesine yol açar. Böylece, kara delik paradoksu çözülür ve bilgi korunumu prensibi kurtarılır.
Ancak, Hawking Radyasyonu hala tam olarak deneysel olarak doğrulanmamıştır ve kara delik paradoksu üzerindeki tartışmalar devam etmektedir. Bu nedenle, kara deliklerin içine düşen bilginin ne olduğu ve ne olacağı hala tam olarak anlaşılmamış bir konudur.
