Korkularınızı düşünün, ne kadar farkındasınız? Peki bu korkular nereden geldi?
Çocukluk döneminde en sık karşılaşılan sorunlardan birisi korkudur. Korkunun oluşumu, çevredeki koşullara, uyarının veriliş biçimine, geçmiş yaşantılara ve o anda çocuğun fizyolojik ve psikolojik durumuna bağlıdır. Çocuklar korku durumunda o nesneden uzaklaşma, ağlama, nefes tutma gibi farklı tepkilerde bulunabilirler.
Çocuklar, korkuyu ebeveynlerinden de öğrenebilirler. Örneğin, gök gürültüsü, şimşek, köpek ve böceklerden korkan ebeveynlerin çocuklarında da benzer korkular görülebilir. Bazen ebeveynlerin “uyumazsan seni canavarlar götürecek” gibi ifadeler kullanması, çocuklarda korkunun gelişimini tetiklemektedir.
Çocukluk korkuları ele alınırken dikkat edilmesi gereken unsurlardan biri, çocuğun gelişim dönemidir. İki yaş civarında çocuk, yüksek seslerden korkarken; üç yaş civarında ebeveynlerinden ayrı kalmaktan; üç yaştan sonra ise hayal gücünün etkisi ile kaybolacağı, kaçırılacağı gibi korkulara sahip olabilirler. Bu dönemde hırsızlık, hayali canlılar, yalnızlık, şimşek gibi korkular en sık rastlanılan korkulardır. Beş-altı yaşlarında ise ebeveynlerin hastalanması ve kaybı gibi korkular ön plana çıkar.
Peki çocuğun korkusunu yenmek için neler yapılabilir?
-Korkunun kaynağı, şiddeti ve belirtileri araştırılmalı, çocukla korkuları ve nedenleri konusunda yaşına uygun bir şekilde konuşulmalıdır.
-Korku durumunda sert tepkilerden kaçınılmalı, korku disiplin aracı olarak kullanılmamalıdır.
-Korku durumunda çocuğun ilgisi başka yöne çekilerek duygularını açığa çıkarabileceği etkinliklere yönlendirilmelidir.
-Çocuğa “korkak”, “cesaretsiz” gibi tepkiler verilmemelidir.
-Eğer çocuğun korkusu, gelişimi ile paralel değilse ve korkusunu oynadığı oyunlara, yaşantısına yansıtıyorsa mutlaka profesyonel bir destek alınmasında fayda vardır.
