Çocuğumun her istediğini yapıyorum ama…
“Yapmamalıyım!”
Artık bu şekilde kolayca tasvir edilen ebeveynlikler kalmamış olsa da aslında gerçekten çok var. Çocuklarının ağlamasına tahammül edemeyip yine sussun diye vazgeçişler. Hakimiyet kurmayı reddetmek ve çocukları tarafından yönetilmeye izin veren aileler var.
Bu bir çeşit çocuğun otokontrolünü engellemektir.
İleriye dönük karar alışlarında veya reddedilme karşısında ne yapacağını bilememesine neden olmaktır.
Saldırganlık davranışlarının yerli yersiz her durumda baş göstermesini sağlamaktır.
Model olmaktan vazgeçmek ve çocuğun varlığını reddetmektir.
Çocuğuna iyiyi ve kötüyü öğretmemektir.
“Neden?”i ve “Nasıl?”ı öğretmemektir.
Her bildiğini doğru sanmasına neden olmaktır.
Eş,iş,arkadaş seçiminde özgür irade kullanmasını engellemektir.
Bir şeyin aksinin olduğunu göstermemektir. Her zaman beyaz gözlüklerle yetiştirmektir.
Bir nevi çocuğunuzun hayatını yaşamasını engellemektir.
Günümüz velileri tam olarak bunları yapmaktadır. Yöntemler farklı olsa da sonuç ve gidiş yolu hemen hemen aynı. Rol model olmanın önemini anlayamadan çocukların yanında yalan söyleyen, sözcüklerini seçmeden konuşan, sosyal ilişkilerine olur olmaz yerlerde çocuklarını dahil eden veliler bir nevi bu yolu seçmişler demektir.
Çocuklarınızın her şeyi sadece tek taraftan görmesine engel olun.Kendi kararlarını kendi veren çocuklarınız olsun. Var-yok bilsin. Bırakın kendi keşfetsin.